บทที่ 3: ความรู้สึกที่เริ่มพัฒนา

“พ่อแม่ของฉันเลิกกันตั้งแต่ฉันยังเด็ก...และฉันก็ไม่อยากให้ตัวเองต้องเสียใจจากการรักใครมากเกินไป” — ณัฐชาเล่าด้วยน้ำเสียงเศร้า
ภูมิฟังเงียบๆ และมองไปที่เธอ “ความรักมันไม่ผิดหรอกครับ...มันแค่บางครั้งเราต้องให้เวลาในการเรียนรู้และให้โอกาสตัวเองบ้าง”
ณัฐชานิ่งไปครู่หนึ่งและมองภูมิที่ยิ้มให้เธอ
“คุณ...คิดว่าฉันจะเปิดใจให้กับคุณได้หรือเปล่า?” ณัฐชาถาม
ภูมิยิ้มกว้างและตอบเบาๆ “ฉันไม่อยากเร่งให้คุณเปลี่ยนใจ...แค่หวังว่า คุณจะเห็นว่าโลกใบนี้มันไม่เลวร้ายอย่างที่คิด”
จากวันนั้น ณัฐชาคิดหลายครั้งเกี่ยวกับคำพูดของภูมิ เธอเริ่มรู้สึกถึงความอบอุ่นและความรักที่เขามอบให้ แม้ว่าจะเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยคาดหวัง
เอพิลอก
ในที่สุด ณัฐชาก็เริ่มเปิดใจและยอมรับความรักที่ภูมิให้เธอ เมื่อเธอรู้ว่าความรักไม่จำเป็นต้องสมบูรณ์แบบ แต่มันเป็นการเดินร่วมกันไปข้างหน้าอย่างมีความสุข
ภูมิไม่ใช่แค่คนที่ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น แต่ยังเป็นคนที่สอนให้เธอเข้าใจว่าความรักไม่ต้องการการควบคุมหรือความสมบูรณ์แบบ มันแค่ต้องการเวลาและความเข้าใจจากทั้งสองฝ่าย
จบเรื่อง: “รอยยิ้มที่ไม่ได้คาดหวัง”
ไม่มีบทถัดไปแล้ว