บทที่ 2: ความใกล้ชิดที่เริ่มเกิดขึ้น
ระยะเวลาผ่านไป ณัฐชาเริ่มสังเกตเห็นการปรากฏตัวของภูมิในห้องสมุดบ่อยขึ้น และเขาก็เริ่มทำตัวเป็นคนที่อารมณ์ดี สนุกสนาน และเต็มไปด้วยความคิดบวก
ภูมิเริ่มชวนเธอไปทานอาหารกลางวันบ้าง หรือบางครั้งก็ชวนให้เธอไปร่วมกิจกรรมกับเพื่อนๆ ซึ่ง ณัฐชาที่เคยเป็นคนเงียบๆ ก็เริ่มเปิดใจให้กับเขามากขึ้น
“ทำไมคุณถึงชอบอยู่คนเดียวขนาดนี้ครับ? โลกมันกว้างออกไปมากนะ” ภูมิถามในวันหนึ่งระหว่างที่นั่งทานข้าวด้วยกัน
ณัฐชาเลื่อนสายตาจากจานอาหารไปมองภูมิ แล้วตอบกลับไปด้วยท่าทางคิดลึก
“บางทีการอยู่คนเดียว...มันทำให้ฉันรู้สึกสงบที่สุด ฉันไม่ค่อยต้องการเสียงดังจากโลกภายนอกมากนัก”
ภูมิยิ้มและพูดเบาๆ ว่า “บางครั้ง...การออกไปสัมผัสโลกภายนอกมันอาจจะทำให้เรามีความสุขได้มากกว่าที่เราคิด”
จากนั้นพวกเขาก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น ผ่านการพูดคุยกันในหลายๆ เรื่อง และภูมิก็ได้เรียนรู้ว่า ณัฐชามีความสามารถและความคิดที่ลึกซึ้ง เธอมีมุมที่น่าสนใจและมีเสน่ห์ในตัวเองที่เขาค้นพบ
ภูมิเริ่มชวนเธอไปทานอาหารกลางวันบ้าง หรือบางครั้งก็ชวนให้เธอไปร่วมกิจกรรมกับเพื่อนๆ ซึ่ง ณัฐชาที่เคยเป็นคนเงียบๆ ก็เริ่มเปิดใจให้กับเขามากขึ้น
“ทำไมคุณถึงชอบอยู่คนเดียวขนาดนี้ครับ? โลกมันกว้างออกไปมากนะ” ภูมิถามในวันหนึ่งระหว่างที่นั่งทานข้าวด้วยกัน
ณัฐชาเลื่อนสายตาจากจานอาหารไปมองภูมิ แล้วตอบกลับไปด้วยท่าทางคิดลึก
“บางทีการอยู่คนเดียว...มันทำให้ฉันรู้สึกสงบที่สุด ฉันไม่ค่อยต้องการเสียงดังจากโลกภายนอกมากนัก”
ภูมิยิ้มและพูดเบาๆ ว่า “บางครั้ง...การออกไปสัมผัสโลกภายนอกมันอาจจะทำให้เรามีความสุขได้มากกว่าที่เราคิด”
จากนั้นพวกเขาก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น ผ่านการพูดคุยกันในหลายๆ เรื่อง และภูมิก็ได้เรียนรู้ว่า ณัฐชามีความสามารถและความคิดที่ลึกซึ้ง เธอมีมุมที่น่าสนใจและมีเสน่ห์ในตัวเองที่เขาค้นพบ
