📚 เว็บนวนิยาย

ผู้เขียน: cano

วันหนึ่งในตอนเย็นที่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยแสงสีทอง พัฒน์พาอิงฟ้าไปที่สวนสาธารณะกลางเมือง

เขาพาเธอไปที่มุมหนึ่งที่มีคนมาร้องเพลงและเล่นดนตรีกัน พัฒน์ยิ้มให้กับอิงฟ้าแล้วหยิบกีตาร์ขึ้นมา

“คืนนี้ ฉันอยากให้เธอเป็นคนฟังเพลงของฉัน...ไม่ใช่เพราะเพลงนี้คือผลงานของฉัน แต่เพราะมันมาจากความรู้สึกที่มีต่อเธอ” — พัฒน์พูด

อิงฟ้ารู้สึกว่าหัวใจของเธอกำลังเต้นแรงขึ้น จังหวะของเพลงที่พัฒน์เล่นดูเหมือนจะพูดแทนคำพูดที่เธอไม่สามารถพูดออกไป

เพลงจบลงด้วยการที่พัฒน์มองตาอิงฟ้าแล้วพูดเบาๆ

“อิงฟ้า...ฉันไม่เคยคิดว่าฉันจะพบใครที่ทำให้ชีวิตของฉันมีสีสันและความหมายแบบนี้”

อิงฟ้ายิ้มและตอบกลับไปอย่างซาบซึ้ง

“บางครั้ง...การได้ยินเสียงของหัวใจ...มันก็ดังกว่าเสียงเพลงของเรา”

เอพิลอก
ตั้งแต่นั้นมา อิงฟ้ากับพัฒน์เริ่มเดินไปด้วยกันอย่างมีความสุข พวกเขาเรียนรู้ที่จะเข้าใจกันและเติบโตไปด้วยกัน ทั้งการเรียนและความรักที่เติบโตในใจ

เสียงเพลงที่พัฒน์เล่นยังคงเป็นส่วนสำคัญของชีวิตพวกเขา แม้ว่าจะมีอุปสรรคต่างๆ เข้ามา แต่เสียงเพลงก็ทำให้ทุกสิ่งเป็นไปได้

อิงฟ้ารู้ว่า...บางครั้งคำว่ารักไม่จำเป็นต้องพูดออกมา แค่ฟังเสียงของหัวใจก็พอ

จบเรื่อง: “บทเพลงของหัวใจ”