บทที่ 2: เมื่อหัวใจเริ่มหวั่นไหว

ไม่มีใครพอใจ...รวมถึงทั้งคู่
แต่หลังจากผ่านวันที่ต้องไปสร้างฝายกลางป่า ก่อไฟ ทำกับข้าว ท่ามกลางฝนและความลำบาก
ขวัญกับภีมเริ่มเปิดใจ
คืนหนึ่ง ฝนตกหนัก ทั้งค่ายไม่มีสัญญาณโทรศัพท์
ขวัญกลัวฟ้าร้องและออกมานั่งหน้ากระโจมคนเดียว
ภีมเดินออกมาเงียบๆ แล้วนั่งข้างๆ พูดเพียงว่า
“กลัวเหรอ...ไม่เป็นไร ฉันอยู่ตรงนี้”
คืนนั้น...ไม่มีเสียงทะเลาะ มีแต่ความเงียบที่อบอุ่น