บทที่ 3: แล้วหัวใจก็โป๊ะแตก

แต่ทำไมเธอเริ่มรู้สึก…ขาดเขาไปไม่ได้?
เธอหาเรื่องไปเคาะห้องเขาบ่อยขึ้น
พีทก็ไม่เคยปฏิเสธอะไรเลย แต่เขายังนิ่งเงียบเหมือนเดิม
จนวันหนึ่ง ญาดาพูดขึ้นว่า
“ฉันว่าฉันกำลังรู้สึกแปลกๆ กับนาย…หรือว่านี่ไม่ใช่แค่ละคร?”
พีทยิ้มเบาๆ แล้วหยิบกล่องเล็กๆ ที่เขาเก็บไว้ในลิ้นชัก
ภายในเป็นตั๋วหนัง 2 ใบ — วันที่แม่ญาดามา
และจดหมายแผ่นหนึ่งที่เขาเขียนแต่ไม่เคยให้เธอ
“ความรู้สึกของฉัน...ไม่เคยปลอม”
“แค่ฉันกลัวว่าเธอจะคิดว่าเป็นส่วนหนึ่งของบทแสดง”
ญาดานิ่งไป ก่อนจะพูดเสียงเบา
“งั้น...ขอฉันเป็นนางเอกของนาย...แต่ในเรื่องจริงได้ไหม?”
เอพิลอก
หลังจากวันนั้น คำว่า “แฟนปลอม” ไม่มีอีกต่อไป
มีแค่ คนสองคน ที่ไม่ต้องแกล้งรักกันอีก
ในทุกเช้า...กลิ่นกาแฟยังลอยออกจากห้องพีทเหมือนเดิม
แต่คราวนี้ มีเสียงหัวเราะ และคำว่า “รักนะ” อยู่ในอากาศเสมอ
จบเรื่อง: “แฟนปลอม...กับหัวใจจริง”
ไม่มีบทถัดไปแล้ว