บทที่ 2: แกล้งๆ แต่เริ่มจริง

พีทแสดงบท “แฟน” ได้ดีเกินคาด
จับมือ ชงกาแฟ ยิ้มอ่อน แถมยังจำเรื่องราวปลอมๆ ที่ญาดาเล่าไว้ได้ครบ
“เขาเป็นแบบนี้แหละแม่ ใจดีเงียบๆ”
“ใช่ครับ ผมไม่พูดเยอะ แต่รักเขาเสมอ”
หลังจากวันนั้น แม่ญาดากลับไปพร้อมคำว่า “ลูกเลือกคนดี แม่วางใจได้”
และญาดากลับบ้านพร้อมหัวใจที่เต้นแรง…โดยไม่รู้ว่าเพราะอะไร