บทที่ 1: เธอผู้เงียบงัน
ณภัทรสังเกตเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งตรงมุมเดิมทุกเย็น เธอมักจะยิ้ม และมองเขาเล่นดนตรีด้วยสายตาอบอุ่น แต่ไม่เคยพูด ไม่เคยร้อง ไม่แม้แต่จะขอเพลง
วันหนึ่ง เขาเดินเข้าไปทักเธอหลังจากเล่นจบ
“คุณชอบเพลงนี้เหรอครับ?”
เธอยิ้ม แล้วหยิบกระดาษขึ้นมาเขียน
“ฉันไม่ได้ยินเสียงคุณ...แต่ฉันรู้สึกได้”
ณภัทรอึ้งไป เขาเพิ่งรู้ว่าเธอหูหนวก
