ใต้ต้นไม้แห่งความทรงจำ

วันนี้ เธอยืนอยู่ที่สวนหลังโรงเรียน ท้องฟ้ามืดครึ้ม แต่เธอก็ยังรอ
จนกระทั่ง...มีใครบางคนเดินมา
"ขอโทษนะที่มาช้า...ฉันกลัวว่าเธอจะไม่มา"
เสียงนั้น—เสียงที่เธอเคยได้ยินแค่ในจินตนาการ อาลียาหันไป และที่นั่น...คือราคะ พร้อมรอยยิ้มแบบเดียวกับในจดหมายของเขา
ไม่มีบทถัดไปแล้ว