Chapter 1: จดหมายไร้นาม

"ลายมือของเธอสวยนะ ฉันแอบมองเธอมาตลอด"
ฉันเงียบ ไม่ใช่เพราะกลัว แต่เพราะ... นี่เป็นลายมือจริงๆ ไม่ใช่พิมพ์จากคอมพิวเตอร์แบบเด็กสมัยนี้ และที่แปลกกว่าคือ นี่คือล็อกเกอร์ที่ฉันใช้ร่วมกับอาดิท
"มีอะไรหรือเปล่า ติ?" อาดิทถาม ขณะเดินเข้ามา
"เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอก" ฉันตอบพลางซ่อนจดหมายนั้นไว้ในหนังสือ
อาดิท เพื่อนสนิทตั้งแต่ ม.1 คนแรกที่สอนฉันเล่นกีตาร์ คนแรกที่ทำให้ฉันยิ้มตอนเศร้า แต่จดหมายนี่...ทำให้ทุกอย่างดูแปลกไป
ฉันเริ่มสงสัย หรือว่า...เขาเป็นคนเขียน?