📚 เว็บนวนิยาย

บทที่ 2: ความเงียบที่พูดได้

ปกเรื่อง

ผู้เขียน: cano

หลายเดือนผ่านไป แพรวาเริ่มคุ้นกับชีวิตบนดอย
เธอช่วยเก็บเมล็ดกาแฟ บางวันก็ช่วยเขียนป้ายร้านกาแฟเล็กๆ ของคราม

แม้ครามจะพูดน้อย แต่เขาอยู่ข้างๆ เธอเสมอ ไม่ว่าจะวันที่ฟ้ามืด ฝนตก หรือเธอร้องไห้เงียบๆ ในห้องไม้

“ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่ตลอดเลย?” แพรวาถามในคืนหนึ่งที่ทั้งสองนั่งมองพระจันทร์

“เพราะผมรอคนคนหนึ่ง” เขาตอบ

“เธอกลับมาหรือยัง?” เธอถามต่อ

เขานิ่งไป แล้วมองหน้าเธอ

“ผมไม่แน่ใจ... ว่าคนนั้นจะเป็นคุณรึเปล่า”

หัวใจแพรวาเต้นแรง คำพูดนั้นเหมือนท้าทายใจเธอ

เธอเริ่มรู้แล้วว่า เขาไม่ได้เงียบเพราะเย็นชา แต่เงียบเพราะเขารัก... รักอย่างเงียบงันและรอคอย
ไปที่บทถัดไป: บทที่ 3: สัญญาที่ไม่ต้องพูด

📖 รายการบท

📚 เรื่องแนะนำ