???? บทที่ 3: ฝนตกที่ริมทะเล

“สวัสดีครับ คุณมิ้นท์” เสียงของทินดังจากปลายสาย
“ทิน? อะไรเหรอคะ?”
มิ้นท์ถามอย่างสงสัย
“คือ... ผมเห็นว่าฝนตกหนัก แล้วร้านกาแฟค่อนข้างจะปิดเร็ว ผมเลยอยากชวนคุณมานั่งทานขนมที่ร้าน รอฝนหยุดตก” ทินพูด
มิ้นท์ยิ้มเล็กน้อย “ถ้าไม่เป็นการรบกวนก็ยินดีค่ะ”
เมื่อเธอเดินไปถึงร้าน ทินก็ยิ้มต้อนรับเธออย่างอบอุ่น “ฝนตกหนักเลยนะครับ บางทีก็สงบดีเหมือนกันนะ”
ทั้งสองนั่งทานขนมและพูดคุยกันเรื่องชีวิตและความฝันในอนาคต จนกระทั่งฝนเริ่มเบาลง
“ทิน...” มิ้นท์พูดขึ้นอย่างระมัดระวัง “ขอบคุณนะคะที่ให้ที่พักพิงในวันที่ฝนตก และให้กำลังใจในช่วงที่ฉันรู้สึกวุ่นวาย”
ทินยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ “ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ เพราะ... ถ้าไม่มีฝน เราก็คงไม่ได้มานั่งอยู่ที่นี่ด้วยกัน”
มิ้นท์มองไปยังทิน ดวงตาของเขาสดใสและจริงจัง ความอบอุ่นในคำพูดของเขาทำให้หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“บางที... เราก็ไม่รู้หรอกว่าความสัมพันธ์ดีๆ จะเกิดขึ้นได้ยังไง แต่ในช่วงเวลาที่พิเศษแบบนี้ ผมรู้ว่า... เราคงเป็นคนที่เหมาะจะคุยกัน”
มิ้นท์ยิ้มกว้างขึ้นและพยักหน้า
“ใช่ค่ะ... บางทีคำตอบอาจไม่ต้องมี แต่การได้อยู่ที่นี่... มันก็เพียงพอแล้ว”
จบบริบูรณ์ – “เมื่อฝนตกที่ริมทะเล”
ไม่มีบทถัดไปแล้ว