บทที่ 2: ความสัมพันธ์ที่เติบโตขึ้น

คืนหนึ่ง หลังจากที่พวกเขากลับมาจากการชมการแสดงศิลปะในกรุงเทพฯ อีวานั่งอยู่ในรถของพีท ขณะที่ฝนตกหนักข้างนอก
“พีทคะ… คุณเคยคิดไหมว่าเราจะทำงานในสิ่งที่เรารักได้ตลอดชีวิตไหมคะ?” อีวาถามขณะมองออกไปนอกหน้าต่าง
พีทหันมามองเธอและตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ผมคิดว่า…การทำงานในสิ่งที่เรารักคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตครับ” เขาหยุดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดต่อ “แล้วคุณล่ะครับ? คุณคิดยังไง?”
อีวาหันมามองพีทและเห็นความจริงใจในดวงตาของเขา เธอรู้สึกถึงความรู้สึกที่พิเศษบางอย่างเกิดขึ้นในใจของเธอ
“ฉันคิดว่า…ถ้าฉันสามารถออกแบบบ้านที่มีความหมายในใจของฉันได้สักหลังหนึ่ง ฉันก็จะมีความสุขแล้วค่ะ” อีวาตอบ
พีทยิ้มและพูดต่อ “ถ้าอย่างนั้น…เราจะช่วยกันสร้างบ้านที่ฝันขึ้นมาด้วยกันไหมครับ?”
อีวารู้สึกประหลาดใจในคำพูดของพีท แต่ในเวลาเดียวกันเธอรู้สึกว่าความรู้สึกที่พวกเขามีต่อกันนั้นเริ่มชัดเจนขึ้น